Яшьлек турында уйлану.

Авылдашка.

Рөстәм Нафигин юбилеена

60 яшьне алты яшькә

Алыштырып булмый ничек тә.

Гомер судай, сиздермичә,

Агып бара төпсез тишеккә.

Ә шулай да үкенеч юк,

Язмышларга булмый үпкәләп.

Кайчак чигенәсең артка,

Тауга менгәлисең үрмәләп.

60 яшьнең нолен алсаң,

Алты яшьлек кала малай чак.

Изге Тархан якларыннан

Кулын болгый нәни балачак.

46 – газаплы ел,

Ачы ачлык елы була ул.

Язын Зәйнәп итәгенә

Язмыш шатлык бүләк итә - ул!

Еллар авыр булсалар да

Рөстәм шатлык була бу өйгә.

Зәйнәп апа ул үстерә,

Үзе була әти-әни дә.

...Күпме яңгыр явып үтте,

Күпме карлар җиргә яудылар.

Күпме эшләр кулдан үтте

Күпме юллар алга бардылар.

Тырышлык та, уңганлык та,

Ташламады гомер юлыңда.

Чын бәхетнең ачкычларын

Горур тоттың ике кулыңда.

Син – бәхетле, гомер буе

Күкрәп килде уңыш хезмәттә.

Кайда гына эшләсәң дә,

Күмелдең син олы хөрмәткә.

Яныңда бар җылы терәк:

Уңган-булган газиз хатының.

Фәния апа кебекләрне

Табып булмый биреп алтының.

“Әти” диеп, шатланышып,

Үсте ике бәхет җимешең.

Улың-кызың кеше булды-

Зур бит монда синең өлешең.

Гомер буе “әни” дидең!

Чит итмәдең Зәйнәп апаны.

Син өйрәттең тирә-якны

Хөрмәтләргә газиз ананы.

Һәрчак ачык күңел түрең

Шуңа да күп синең дусларың.

Үзең ярдәм күрсәткәнгә,

Алар суза ярдәм кулларын.

Тарханыңны читләп үтмә,

Йөзең борма авыл халкыннан.

Бигрәк начар кеше диеп

Төкермәсләр синең артыңнан.

Тархан халкы сине котлый,

Җиткерәм мин алар рәхмәтен.

Исән-сау бул, озак яшә,

Тоеп җирдә яшәү ләззәтен.

Шатланабыз синең белән,

Шатланырга бар нигез:

Авыр чакта, шатлыкта да

Әле, ярый, Рөстәм бар, дибез!

60 - әле картлык түгел,

Спорттагы алты - ноль гына.

Язмыш сиңа, Рөстәм абый,

Куйсын унлык белән ноль гына!

Биик әле.

(җыр өчен)

Керфекләрем яшерделәр

Күзләремнең карасын.

Йөрәккәем үзе сизде

Син биергә аласын.

Куш-та. Биик әле, биик әле!

Әйләндер дә әйләндер!

Гомер буе бергә булыйк –

Язмышларны бәйләндер.

Очып – очып әйләндер син,

Кысып тот кочагыңа.

Җырлар – моңнар ут өстәсен

Мәхәббәт учагына.

Кушымта.

Көй ачыла, моң ачыла,

Шундый рәхәт биюе.

Күзләр күзгә караганда

Сине сөям диюе.

Оныт мине.

(җыр өчен)

Үстермә миңа чәчәкләр,

Кирәкми чәчәкләрең.

Һәр минутын оныттым мин

Сөешкән сәгатьләрнең.

Кушымта: Килмә минем яннарыма,

Чыкма минем сукмакка.

Безнең юллар аерылды,

Карамыйм синең якка.

Сине көтеп үткәрдем мин

Йолдызлы төннәремне.

Синнән башка уздырамын

Кояшлы көннәремне.

Кушымта.

Сары яфрак эзләреңдә,

Саргайган сукмакларың.

Кире борма юлларыңны,

Оныт син минем барын.

Кушымта.

Алып киттең кояшымны,

Кая шатлык, кая ямь?

Йөрәгемдә нидер яна,

Учак түгел, ялгыз шәм.

Сөюеңә ышанам.

(җыр өчен)

Сөям дидең, сөям дидең

(Ышандым)Ышандырдың сүзләреңә,

Пар балдаклар, пар балдаклар

(Вәгъдәләр) Изге вәгъдә үзләре дә.

Кушымта: Очам,очам, йолдыз кочам,

Бәхет бирде канатлар.

Кояш булып ялтырыйлар

Бармакларда балдаклар!

Алтын балдак, алтын балдак

(Ялтырый) Ялтырыйсың учларымда,

Әйтче балдак, әйтче балдак

(Ни) Нәрсә көтә юлларымда.

Кушымта.

Синдә балдак, миндә балдак

(Язмышлар)Язмыш аты дагаланды.

Ат та чапты, алга чапты

(Яшь чаклар)Яшьлек еллар артта калды..

Әллә инде көнләшәм !

(Шаян җыр)

Ишетмим сүзләреңне,

Күрмимен күзләреңне.

Үзем генә беләмен,

Ничекләр түзгәнемне.

Кушымта: Кинога чакырмадың,

Туңдырма каптырмадың,

Чәчәкләр иснәтмәдең

Сөям дип тә әйтмәдең.

Чакырмадың чишмәгә,

Озатмадың кичә дә,

Әллә инде йорисең

Юкка - бушка, тикмәгә.

Озак кочып тотмадың

Карт шомыртның төбендә.

Үбәм дигән уеңның

Эзе дә юк йөзеңдә.

Кушымта.

Шәһәр кызы күргәчтән

Ялтырыйлар күзләрең.

Шул кызларың киткәчтән

Миңа борма үзләрен.

Кушымта.

Сандугачтай күңелең

Минем талга кунмасын.

Кызлар сайлау юлында

Гомерләрең узмасын.

Яшьлек турында уйлану.

Урман артларында калды

Яшьлегемнең якты кояшы.

Ялгыз шәмнең утларында

Күренгәли язмыш юл башы.

Үпкәләмим. зарланмыйм да,

Хәтер сандыкларым туп-тулы.

Кайтмыйм яшьлек тугаема

Кайтып булмый инде – юк юлы.

Яшьлек юлы көзге түгел,

Төрле булды үткән юлларым.

Һәр адымым үземнеке,

Үземнеке үткән сукмагым.

Әйе, яшьлек яшьнәп узды,

Уты калды ләкин күңелдә.

Көмеш чәчләр каралмаслар,

Йөрәк- унсигездә бүген дә.

Кара роза.

Чәчәк чәчтем күңелемә,

Тик белмәдем нинди төслесен.

Үзем көттем роза гөлен,

Розаларның тәмле ислесен.

Берсе булды кызыл роза –

Мәхәббәтнең изге билгесе.

Икенчесе ап-ак булды –

Саф күңелнең ачык көзгесе.

Өченчесе... кара... кара чәчәк...

Кара роза өмет итмәдем.

Күңел нурда коенганда

Болыт чыгар диеп көтмәдем.

Кызыл роза – сөйгән ярга,

Сөю кебек кайнар исләре.

Ак розаны дуска бирәм –

Сафлансыннар йөрәк хисләре.

Хушлашу.

(Армиядә хезмәт иткәндә вафат булучыларга)

( җыр өчен)

Өйдән чыгып киткән чакта

Моңсуланган иде күзләрең.

Кайтмаска дип мәңгелеккә

Алып китте соңгы эзләрең.

Кушымта: Пар күгәрчен гөр-гөр килә,

Алар сизгән синең кайтасын.

Салкын табут эчләрендә,

Кара чәчәк булып ятасын.

Улым диеп, нурым диеп,

Кемне дәшәр әти-әниең.

Кайнар яшен тыя алмый

Дога укый газиз әбиең.

Кушымта.

Таң алдыннан юлга чыктың

Җырын өзде шунда сандугач.

Шул сандугач җыры булып

Син кайтырсың өзелеп сагынгач.

Кушымта.

Ай янында якты йолдыз,

Үзе бигрәк сиңа охшаган.

Җилләр елап хушлашалар

“Тыныч йокла, бәгърем, хуш балам”

Утыр әле.

(шаян җыр өчен)

Утыр әле, утыр әле,

Утыр минем яныма.

Ялындырма, ялындырма,

Тозлар салма каныма.

Кушымта: Утыр әле яннарыма,

Күзләр күзгә карашыйк.

Йөрәкләр бергә типсеннәр

Пар былбылдай (Былбыллардай) сайрашыйк.

Утыр инде, утыр инде,

Буш урын бар янымда.

Яннарымда утырып кал,

Күңелләрем барында.

Кушымта.

Утыр, әйдә, утыр, әйдә,

Курыкма син, кумыймын.

Утыр, әйдә, якынырак,

Сине күреп туймыймын.

Кушымта.

Утыр димен, утыр димен,

Әйтәмен чын күңелдән.

Икәү генә, кочаклашып,

Утырырбыз бүгеннән.

Яшертен сөю.

(шаян җыр өчен)

Үзең никтер сизмисең,

Әллә кемне күзлисең.

Белмисең мин сөйгәнне,

Янып-көеп йөргәнне.

Кушымта: Бер кешегә сиздермимен,

Үзем генә сөямен.

Яшерен сөю тәмнәрен

Үзем генә беләмен.

Бер кеше дә белмәсен,

Миннән к

өлеп йөрмәсен.

Әйтмәсеннәр җүләр, дип,

Тагын күпме түзәр, дип.

Кушымта.

Ник яна минем йөрәк?

Аңа бары син кирәк!

Син бит шуны белмисең,

Әллә кая йөрисең.

Кушымта.

Килер минем вакытым,

Син булырсың табышым.

Син килерсең каршыма,

Җитәрмен мин башыңа.

Күзләрем сине көтә.

(җыр өчен)

Күзләремне күлгә тиңли идең,

Сине көтеп, кипте күлләрем.

Керфегемнән яшем җиргә тама,

Сине генә эзли күзләрем.

Өметемне өзмим, өзмим әле,

Аккош булып күлгә кайтырсың.

Алсу гөлләр булып, сибелерсең...-

Аңла, җаным, аңла – булыр соң.

Күңелемдә якты учак яна,

Ул яктырта синең юлыңны.

Шәмдәй эреп, юкка чыккан чакта

Синең өчен саклыйм утымны.

Бер кайтырсың, бер кайтырсың әле,

Сизә шуны кайнар йөрәгем.

Күзләремә карап син әйтерсең:

“Зәңгәр күлләр кебек күзләрең”.

Күк күгәрчен.

(җыр өчен)

Тәрәз ачып кулым суздым

Ак чәчәкле шомыртка.

Күк күгәрчен гөрли-гөрли,

Килеп кунды кыекка.

Күк күгәрчен гөр-гөр килә,

Кемгә юллый көйләрен.

Әллә аңа сөйлим микән

Эчемдәге серләрем.

Күк күгәрчен, күк күгәрчен

Яшермә күзләреңне.

Әйтче миңа серләреңне:

Күрдеңме сөйгәнемне.

Күк күгәрчен гөрли-гөрли

Эзли микән парларын.

Әйт, күгәрчен, кайда көтә

Минем сөйгән ярларым?

Күк күгәрчен очып китте,

Каурый төште кулыма.

Бәхетемә юрыйм шуны –

Чык, сөйгәнем, юлыма.

Без булдырабыз.

Ай янында якты йолдызларны

Без кабызабыз, без яндырабыз.

Таулар үтәбез, ургә менәбез –